Przygotowanie albuminy: co to jest, instrukcje użycia i stosowania podczas ciąży, kompozycji i fotografii

1. Skład i forma uwalniania
2. Działanie farmakologiczne
3. Wskazania do użycia
4. Przeciwwskazania
5. Dawkowanie i podawanie albuminy
6. Efekty uboczne
7. Interakcje narkotykowe

Albumin - co to jest? Jest to roztwór białka albuminy, który jest izolowany z ludzkiego osocza i jest przezroczystym, lepkim białym płynem. Jest stosowany do podawania dożylnego w leczeniu stanów wstrząsu. Albumina jest przeznaczona do żywienia pozajelitowego i jest częściowym substytutem osocza krwi. Rozważmy bardziej szczegółowo skład, formę uwalniania albumin, instrukcje dotyczące stosowania tego leku.

Skład i forma uwalniania

Lek występuje w postaci 5, 10 i 20% roztworu do infuzji , który jest wytwarzany w szklanych butelkach lub ampułkach. Butelki z roztworem powinny być hermetycznie zamknięte gumowymi korkami. Zarówno ampułki, jak i butelki są umieszczane w opakowaniach kartonowych, a opakowanie ampułek jest uzupełniane nożem ampułkowym.

Skład albuminy jest głównym składnikiem aktywnym - ludzkim białkiem albuminy, które jest izolowane z osocza krwi. Ponadto lek zawiera skład albuminy uzupełniony substancjami pomocniczymi: kwas kaprylowy sodu, chlorek sodu , woda do wstrzykiwań .

Działanie farmakologiczne

Składnik aktywny pomaga transportować wiele substancji w organizmie. Niezbędne związki, jak również toksyny podlegające utylizacji, wchodzą w odwracalne interakcje z tymi białkami krwi, a następnie są transportowane do narządu, w którym będą następnie przetwarzane.

Białko albuminy jest potrzebne do regulacji tak ważnego wskaźnika, jak onkotyczne ciśnienie krwi. Ponadto eliminuje niedobór albuminy osocza i prowadzi do szybkiego wzrostu objętości krwi krążącej.

Wskazania do użycia

Wskazania do stosowania leku Albumin mają następujące cechy:

• choroba wątroby;
• zespół nerczycowy w zapaleniu nerek;
• ciężkie oparzenia, którym towarzyszy pogrubienie krwi i odwodnienie;
• hipoproteinemia i hipoalbuminemia;
• hipowolemiczny, krwotoczny, operacyjny, ropno-septyczny, toksyczny i urazowy;
• obrzęk mózgu;
• terapeutyczna wymiana osocza, hemodializa;
• wodobrzusze;
• choroby przewodu pokarmowego;
• choroba hemolityczna i hiperbilirubinemia u noworodków.

Ponadto lek ten jest przepisywany do operacji, którym towarzyszy sztuczne krążenie krwi, podczas hemodilucji przed zabiegiem i przygotowanie autologicznych składników krwi. Niewłaściwe jest stosowanie produktu w przewlekłym nerczycu, ponieważ albumina nie ma czasu, aby wywierać wpływ na uszkodzenie nerek, ponieważ nerki natychmiast go eliminują.

Lek ludzka albumina w ostrym nerczycach jest stosowana dość rzadko. Stosowanie infuzji jako źródła białka dla pacjentów cierpiących na marskość wątroby, zapalenie trzustki i wchłanianie jelitowe nie jest uzasadnione.

Przeciwwskazania

Albuminy ludzkiej nie można przyjmować z następującymi chorobami:

Ostrożnie, lek należy przyjmować w celu zahamowania czynności serca, ponieważ prawdopodobnie dojdzie do ostrej niewydolności serca. Jak wskazano w instrukcji, zwiększa ciśnienie krwi. Dlatego po wlewie po urazach i operacjach często otwiera się krwawienie z uszkodzonych naczyń, które z powodu niskiego ciśnienia nie krwawiły wcześniej.

Leku nie można użyć, jeśli wygląda mętnie i został zamrożony. Jeśli rozwiązanie nie zostało wykorzystane do końca, nie można go ponownie użyć. Aby zapobiec możliwemu skażeniu bakteryjnemu, zabronione jest używanie fiolek, które pękły, zostały uszkodzone lub zostały wcześniej otwarte.

Dawkowanie i podawanie albuminy

Roztwór do infuzji, a mianowicie jego stężenie i dawkowanie, lekarz wybiera indywidualnie. Zależy od masy ciała, urazu, ciężkości choroby oraz utraty płynu i białka.

Zgodnie z instrukcją stosowania lek należy podawać dożylnie . Zalecana pojedyncza dawka dla 5% roztworu wynosi 200-300 ml, a maksymalna dopuszczalna ilość wynosi 500-800 ml.

Zwykle lekarz przepisuje 10% roztwór leku. Średnia dawka jest obliczana według następującego wzoru: 1-2 ml / kg. Środek podaje się dożylnie codziennie lub co drugi dzień, aż do uzyskania pozytywnego wyniku. Dwadzieścia procent roztworu jest stosowane w ciężkich przypadkach. Nie można go stosować u pacjentów w podeszłym wieku.

Ważne jest kontrolowanie szybkości infuzji, ponieważ jej szybkie wprowadzenie może zakłócić funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego.

W czasie ciąży albuminę można stosować wyłącznie zgodnie ze ścisłymi wskazaniami lekarza , ponieważ nie ma wiarygodnych informacji o tym, jak lek wpływa na płód.

Efekty uboczne

Przy stosowaniu leku efekty uboczne zwykle nie występują.

U uprzednio uczulonych osób skutki uboczne mogą objawiać się w postaci reakcji alergicznych: duszność, pokrzywka, dreszcze, tachykardia, obniżenie ciśnienia krwi, gorączka, ból w okolicy lędźwiowej, wstrząs anafilaktyczny. Ponadto osoby zagrożone są podatne na komplikacje i alergie. Są to pacjenci, w historii których istnieją dowody, że nie tolerują dożylnych infuzji szczepionek, substytutów osocza, surowic leków i leków.

Jeśli wystąpią reakcje lub komplikacje, natychmiast przerwij infuzję roztworu. Nie należy usuwać igły i należy wprowadzić kardiotoniczne leki przeciwhistaminowe, glukokortykoidy, produkty wazopresyjne, jeśli są konieczne wskazania.

Interakcje narkotykowe

Jednoczesne stosowanie fenylobutazonu, barbituramy, penicyliny, salicylanów i sulfonamidu z ludzką albuminą zmniejsza skuteczność tego ostatniego.

Albumen można łączyć z masą krwinek czerwonych, roztworami krwi pełnej, węglowodanów i elektrolitów. Leku nie należy mieszać z roztworami aminokwasów, środkami zawierającymi alkohol i hydrolizatami białkowymi.

Tak więc ludzka albumina , której zdjęcie przedstawiono w artykule, w niektórych przypadkach może uratować życie danej osobie. Należy jednak pamiętać, że ten lek ma przeciwwskazania i skutki uboczne, a ponadto jest bardzo drogi. Jego odpowiednicy są w stanie częściowo rozwiązać ten problem, ponieważ nie są dużo tańsze .

Albumina lekowa