AIDS i wirusowe zapalenie wątroby typu C: związek infekcji, cechy przebiegu jednoczesnego

1. Czy to jedna choroba?
2. Komunikacja infekcji
3. Cechy jednoczesnego przepływu
4. Cechy leczenia zapalenia wątroby typu C w AIDS

Są pacjenci, u których jednocześnie rozpoznaje się AIDS i zapalenie wątroby. Zakażenie dwoma zakażeniami jednocześnie nazywa się współzakażeniem. W obecności wirusa zapalenia wątroby typu C HIV jest trudniejszy. Z ciała chorej wątroby najbardziej cierpi. Pod tym względem niepełnosprawność jest częstym zjawiskiem u pacjentów zakażonych jednocześnie. Obowiązkowe jest regularne testowanie osób zakażonych HIV na porażkę spowodowaną wirusem zapalenia wątroby.

Czy to jedna choroba?

Nie, to stwierdzenie jest nieprawidłowe. AIDS to jedna choroba, a zapalenie wątroby jest zupełnie inne. Czynnikiem wywołującym zakażenie HIV jest wirus niedoboru odporności. Po zainfekowaniu komórki ludzkiego układu odpornościowego ulegają zmianie. Podczas gdy wirusowe zapalenie wątroby typu A jest wywoływane przez wirusy A, B i C. Wirusy mają na celu zakłócenie normalnego funkcjonowania komórek wątroby - hepatocytów. Układ odpornościowy rozpoznaje frakcje wirusowe i chroni organizm, atakując infekcję. Możesz uzyskać AIDS, wykonując następujące czynności:

• podczas kontaktu seksualnego z osobą zakażoną bez antykoncepcji barierowej;
• po kontakcie z krwią osoby zakażonej;
• z niewystarczającą sterylizacją instrumentów medycznych lub kosmetycznych;
• droga pionowa, od matki do płodu.

Komunikacja infekcji

Powiększona wątroba u dzieci jest objawem klinicznym zapalenia wątroby.

HIV i zapalenie wątroby są związane z faktem, że wirus C lub innymi słowy flawiwirus stanowi rzadki związek w zespole niedoboru odporności. Występuje u dzieci w postaci hepatomegalii. Dzięki temu zwiększa się poziom aminotransferaz w surowicy. Z naukowego punktu widzenia nie ma jednoznacznych faktów na ten temat. Immunolodzy i hepatolodzy sugerują, że zaburzenie wątroby wiąże się z gwałtownym spadkiem odporności organizmu na czynniki zewnętrzne. W zakażeniu HIV zakażenie chorobami wirusowymi jest znacznie wyższe niż u osoby bez choroby niedoboru odporności. Mówiąc prościej, w przypadku AIDS odporność człowieka jest bardzo niska. Prowadzi to do tego, że każda infekcja może mieć wpływ na organizm, a konsekwencje dla zarażonej osoby są znacznie poważniejsze.

Choroby zakaźne są traktowane w podobny sposób. Często przepisywano te same leki podczas terapii. Cechą tej choroby jest również to, że grupy ryzyka są takie same:

• marginalne;
• lekarze;
• pacjenci poddani transfuzji krwi;
• homoseksualiści;
• dzieci zakażonych rodziców.

Cechy jednoczesnego przepływu

Zapalenie wątroby przechodzi w stadium przewlekłe po zakażeniu wirusem niedoboru odporności.

Przy obciążeniu dwoma lub więcej wirusami czas trwania i jakość życia znacznie się pogarsza. Ludzki wirus niedoboru odporności znacząco upośledza reakcje ochronne organizmu, ponieważ zapalenie wątroby często staje się przewlekłe. Kiedy rodzice naprawiają HIV, dziecko jest bardziej narażone na przenoszenie wirusa i nabywanie nowych, takich jak zapalenie wątroby lub opryszczka. Jeśli u matki zdiagnozowano flawiwirus, istnieje duże prawdopodobieństwo przewlekłego przebiegu choroby u dziecka.

Cechy leczenia zapalenia wątroby typu C w AIDS

Współzakażenie oznacza złożone leczenie. W trakcie leczenia istnieje ustalone ryzyko. Przed rozpoczęciem leczenia lekarze decydują najpierw, którą chorobę należy leczyć. Wirusowe zapalenie wątroby typu C leczy się najpierw u 6 na 10 pacjentów, ponieważ flawiwirus ma łagodniejszą postać. Ale decyzja zależy od stanu organizmu i etapów uszkodzenia narządów. Poziom odporności wpływa również na wybór prymatu. Zdarza się, że jest poniżej wymaganego poziomu, więc leczenie zapalenia wątroby jest czasowo odkładane. I przepisany jest główny kurs leczenia w celu zwiększenia właściwości ochronnych zaatakowanego organizmu.

Istnieje możliwość leczenia dwóch zakażeń jednocześnie. Ta wersja leczenia wymaga stałej uwagi hepatologów, ponieważ leki zawierające substancje czynne mają skutki uboczne dla zdrowych komórek. Warto pamiętać, że tylko lekarz przepisuje i rozwija prawidłową diagnozę i przebieg terapii. Niezależna diagnoza i wybór leków terapeutycznych są nie do przyjęcia.